Η ανθρώπινη φύση πολύ συχνά νοσταλγεί και αναζητά το παρελθόν προκειμένου να αντιμετωπίσει τις ενδεχόμενες αντιξοότητες που συμβαίνουν στο παρόν. Η μνήμη μέσα στα αλεπάλληλα παιχνιδίσματά της μας φέρνει αντιμέτωπους με την εικόνα της μαμάς, την πατρική φιγούρα, το χάδι της γιαγιάς, ένα πιάτο φρεσκομαγειρεμένο φαγητό, ένα δρομάκι που πρωτοονειρευτήκαμε και τόσες άλλες μνήμες που θέλοντας ή μη αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, της σκέψης του παρελθόντος γενικότερα. Πόσο συχνά δεν αναρωτιόμαστε για το πόσο γρήγορα κύλησε ο χρόνος, πόσες φορές δε λαχταράμε να ακούσουμε τα παραμύθια του τότε, να επαναλάβουμε κινήσεις, ακούσματα ακόμα και γεύσεις που μας σημάδεψαν, που μας ταρακούνησαν, που μας έκαναν να γνωρίσουμε τον κόσμο, την πίκρα, τον έρωτα, τον πόνο..